خواهر شهید: یک شب بی خواب شده بودم، ساعت از نیمه شب گذشته بود. صدای خفیفی به گوشم رسید که تا به حال نشنیده بودم، حساس شدم، به دنبال صدا رفتم، دیدم قدرت الله چراغ نفتی کوچکی را روشن کرده و در زیر شعله ی کم آن مشغول خواندن قرآن و پس از آن نماز شب و دعا و غیره است. این ماجرا تا سپیده دم صبح ادامه داشت و او پس از اقامه نماز صبح، لباسهایش را پوشیده و به سر کار رفت و این ماجرا تقریباً هر شب ادامه داشت و من با شنیدن صدای قرآن، دعا و نماز برادرم آرامش خاصی می گرفتم. مدتی از این جریان گذشت تا اینکه یک روز بحث بر سر نماز بود و ایشان داشت در خصوص نماز صحبت می کرد که من نام یکی از بستگان را بردم و گفتم: راستی شنیده ام فلانی نماز شب اش ترک نمی شود. و او بلافاصله گفت: خوش به حالش و خوش به سعادتش، ما که سعادت نداریم! و من دیگر هیچ نگفتم.