شهید، حسین سمسار: همسر مهربانم، ای باوفا و ای زحمت کش و ای کسی که واقعاً دلت برای زندگی من سوخت و در زندگی با سختی ها و کمبودها ساختی! من تا زمانی که عُمر دارم، مدیون و شرمنده شما هستم و نمی دانم چگونه از شما دل جویی کنم؟ هیچ راه گذشتی ندارم؛ مگر این که شما به خوبی خودت مرا ببخشی! حالا بیا بزرگواری کن و من شرمنده را ببخش. همسر عزیزم! بچه های کوچولوی مان را به تو می سپارم. همسرم! ناراحت نباش؛ من برای خدا رفته ام و کسی که برای خدا جهاد کند، خانواده اش بی سرپرست نمی ماند. همسرم! بدان که نظر خدا و نظر امام زمان(عج) بر خانواده شهید و رزمنده است؛ پس بدان که خدا یار شماست و همیشه ذکر زبانت باشد: «وقتی خدا دارم، چه غم دارم؟ / خدا دارم، چه کم دارم؟» من هم اکنون در سنگر امام زمان(عج) هستم؛ ما را دعا کنید. -ان شاء الله- امام زمان(عج) و فاطمه زهرا(س) پشت و پناه شماست. همسر عزیزم! خداوند به شما صبر و توفیق کامل عنایت فرمایید.۱ (۱۴۰۸۲۸۵) حسین سمسار