شهید، رمضان على علیرضایى: پروردگار منّان را سپاس مى‏ گویم که به من توفیق داد تا در جمع لشکریان امام زمان(عج) و به فرمان نایب بر حقشْ امام خمینى، در دفاع از میهن اسلامی مان ایران -که اکنون دست خوش آماج حملات تجاوزکارانه ی مزدوران و جنایتکاران جهان و صدام شده است- حضور یابم و این حضورِ منْ بر اساس علم و آگاهى تمام و مسؤولیتى است که دین مقدس اسلام و پیامبر(ص) و امامان معصوم بر دوش من نهاده ‏اند و امیدوارم با توکل به خداوند تبارک و تعالى بتوانم به نحو احسن و شایسته دِینَم را به اسلام و مسلمین جهان ادا نمایم که اگر در این دنیا راه به پیروزى نهایى رسید، عزَّت خداوند در این دنیا شامل حالمان شده است و چنانچه به خواست خدا در این نبرد مقدس به درجه ی رفیع شهادت نایل آمدم، الطاف بی کران الهى شامل حال من و خانواده ‏ام شده است و من زندگى جاوید یافته ‏ام. همه را به اسلام و قرآن سفارش مى‏ کنم و این که امام خمینى را تنها نگذارید و گوش به فرمان او باشید و یارانش را حمایت و پشتیبانى نمایید و هیچ گاه نگذارید اسلحه ی خونین من بر زمین بماند. جبهه ‏هاى جنگ را هر چه بیشتر یارى کنید و در نمازها و دعاهایتان خالص باشید و قرآن را با تَعمُّق بخوانید و تلاش کنید تا جامعه را از مظاهر فساد و تباهى پاک کنید و خانواده و فرزندان شهدا را گرامى بدارید و در کسب علم و دانش کوشا باشید و خلاصه، خود را مجهز به سلاح علم، ایمان، تقوا و اخلاص کنید که شایستگى زیارت مهدى موعود(عج) را بیابید؛ -ان شاء الله. این جانب از مال دنیا چیزى ندارم به جز یک انگشتر طلا، که پس از شهادتمْ آن را به جبهه کمک کنید. (۱۵۳۰۰۹۷) ۱۶/۱۱/۶۴