شهید، على‎رضا امینى: پدر و مادر عزیزم! برادران و خواهران مهربانم! شما خود شاهد هستید که چگونه دشمنان، دست به دست هم داده ‏اند و مى‏ خواهند، اسلام عزیز را شکست دهند تا به نیات پلید خود برسند. آنها مى‏ خواهند، مانع از پیروزى اسلام عزیز بشوند. هر چند شما خوب مى ‏دانید، که هدف انقلاب چیزى جز نجات مظلومان از زیر یوغ ستم‎گران نیست؛ اما دشمنان اسلام نمى‏گذارند. پس وظیفه‎ی تک تک ماست، که به انقلاب کمک کنیم و اگر کمبودى احساس کردیم آن را جبران کنیم. من اکنون احساس مى‏ کنم که اسلام به وجود من نیاز دارد. آرى! من باید براى کمک به اسلام عزیز به سوى میدان نبرد بشتابم، تا هر طور که خداوند متعال مصلحت دید، به این انقلاب کمک کنم و اگر اسلام به خون نیاز داشت، خون مى‏ دهم و اگر مصلحت بود که زنده بمانم، باز به اسلام خدمت مى ‏کنم. پدرجان! به مال دنیا زیاد اهمیّت ندهید؛ چون این راحت‎ترین راهى است که شیطان مى ‏تواند در انسان نفوذ کند. مادر مهربانم! شما براى من زحمات زیادى کشیدید؛ ولى من از روى شما، شرمنده ‏ام و امیدوارم که مرا ببخشید. چون من بعد از بیست و دو سال رنج و زحمت، شما را تنها رها کردم؛ ولى مادر عزیزم! اسلام به وجود من نیاز دارد و من نمى‏ توانم، اسلام و انقلاب را تنها رها کنم. برادرانم! مواظب باشید که شیطان شما را گول نزند و مطمئن باشید که فقط اسلام است که انسان را به معبود واقعى مى‏ رساند و او را به راه انسانیت هدایت مى ‏کند. برادران! از یاد خدا غافل نشوید و سعى کنید که همه‎ی کارهاى شما، حتى، خوردن و خوابیدن، براى خدا باشد و مطمئن باشید در آن صورت مى ‏توانید، انسان واقعى باشید. نماز بخوانید و روزه بگیرید تا راهنمایى شوید. خواهران من! عزیزان! این دنیا را براى دنیاپرستان بگذارید و از یاد خدا غافل نشوید و فراموش نکنید، که شما سهم بیشترى در تربیت فرزندان‎تان و امور خانه دارید. در حقیقت این شما هستید که هر طور بخواهید، مى‏ توانید اهل خانه را به آن سو هدایت کنید؛ پس مواظب باشید! اى همسرم! امر به معروف و نهى از منکر را بپذیر تا بتوانى، به‎سوى انسانیت قدم بگذارى. همسرم! حجاب خود را رعایت کن؛ زیرا حجاب است که مى‏ تواند زن را حفظ کند. همسرم! بر خدا توکل کن و از توکل بر غیر خدا، دورى کن. ...و در پایان به اقوام، همسایگان، دوستان و هر کسى که از من بدى دیده است، بگویید که به بزرگى خودشان و به خاطر خداى بزرگ مرا ببخشند. خداوند به هیچ کس تکلیف نمى‏ کند، مگر به اندازه‎ی توانایى او و در روز جزا، نیکی‎هاى هر کس به نفع او و بدی‎هایش نیز به زیان خود اوست؛ پس بارپروردگارا! در روز قیامت ما را به آنچه فراموش کرده ‏ایم و مرتکب گناه شده ‏ایم، مؤاخذه مکن. خدایا! تکلیف سخت و طاقت‎فرسایى را که بر پیشینیان تکلیف کردى، بر ما مگذار. خدایا! بار تکلیف فوق طاقت ما را بر دوش ما مگذار. ما را بیامرز و گناهان ما را ببخش و مورد رحمت خودت قرار ده.۱ (۱۰۸۰۴۹۷) على رضا امینى ۲۱/۶/۱۳۶۲