علی وهاب‌پور: «عبدالله» که در عملیات «فتح المبین»، به همراه هم‌رزمانش حضور فعالی داشت و حتی بر اثر انهدام تانکش توسط نیروهای عراقی تا مرز شهادت هم پیش رفته بود، برای مرخصی به خانه آمده بود. یک روز هنگام ظهر، که در جمع خانواده نشسته بودیم، از هر دری سخنی گفته می‌شد و بیش‌تر گفته‌ها هم یک جوری به جنگ، شهادت و عملیاتی که تازه صورت گرفته بود، ارتباط پیدا می‌کرد. مادرم که نگران «عبدالله» بود، رو به او کرد و گفت: «پسرم، عبدالله جان! مراقب خودت باش ... اوضاع جبهه‌ها خیلی خطرناک است.» «عبدالله» با خنده در جواب مادرم گفت: «مادر جان! مطمئن باش ... من الآن شهید نمی‌شوم ... من در «بیت المقدس» شهید می‌شوم!» «عبدالله»، پس از اتمام مرخصی‌اش، دوباره روانه‌ی جبهه شد و در عملیات «بیت المقدس» شرکت کرد و به شهادت رسید؛ طوری که حرفش، در رابطه با شهادتش در عملیات «بیت المقدس»، برای‌مان به حقیقت پیوست.  «عبدالله وهاب‌پور»، که اولین اعزامش به جبهه در تاریخ ۲۲/۲/۶۱ بود، درست یک سال بعد و در همان روز ـ یعنی در تاریخ ۲۲/۲/۶۲ ـ در آزادسازی خرمشهر، به فیض شهادت رسید.