شهید، سیدمهدى صارمى حصارى: پدر و مادرم! مى‏ دانم که براى آمدن من ثانیه شمارى مى‏ نید؛ ولى چه کنم که خداوند مرا به میهمانی دعوت کرده است. پدر جان! مى ‏دانم که شما را خیلى اذیت و ناراحت کردم؛ در راه خدا مرا ببخش و حلالم کن. مادرم! شما مرا پاک از خدا گرفتی و باید این امانت را پاک به خدا بسپارى. مادرم! باید باعث افتخارت گردد که فرزندت در راه اسلام و این انقلاب پُرشکوه اسلامى فدا مى‏ گردد. برادر جان! من مسلمان هستم و کاملاً با عقل و شعور خود به دیدار خدا مى ‏روم... مسجدها را حفظ کنید که مسجدْ سنگر است. برادر جان! هر قدمى که بر مى‏ داری، سعی کن در راه خدا و برای تزکیه نفس باشد. برادرم! از قول من به تمام فامیل و آشنایان بگو: تا مى ‏توانید در راه خدا، دین و انقلاب کبیر اسلامىْ تبلیغ کنید. برادرم! به کورى چشم دشمنان خدا، به بسیج برو تا نکند روزى باز هم دست این دزدان باز شود. برادرم! انجمن اسلامى را ترک نکن؛ زیرا این منافقین هستند که از تجمّع و بحث مسلمین وحشت دارند. بعد از شهادتم، شیرینى پخش کنید و به مردم بگویید: «به عروسى آمده ‏اید!» برادرم! به اهل خانه بگویید که حسین وار زندگى کنند تا -ان شاء الله- همدیگر را در بهشت موعود ملاقات کنیم. (۱۴۶۰۶۴۸)